Επίπεδο τοποθέτησης
Το επίπεδο τοποθέτησης του ενθέματος μπορεί να είναι ή ανάμεσα στον αδένα και στον υποκείμενο μυ ή ανάμεσα στον υποκείμενο μείζονα θωρακικό μυ και στο θωρακικό τοίχωμα. Δηλαδή, λέγοντάς το πιο απλοποιημένα, πάνω ή κάτω από το μείζονα θωρακικό μυ. Το επίπεδο στο οποίο θα τοποθετηθεί το ένθεμα δεν εξαρτάται από το πού θα γίνει η τομή, δηλαδή από την οδό πρόσβασης, αλλά μόνο από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και από τις επιθυμίες του ατόμου. Αυτό θα πρέπει να αποφασιστεί μαζί με το γιατρό μετά από εξέταση και λεπτομερή συζήτηση των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων της κάθε επιλογής.
Κυριότερες επιλογές:
Πάνω από τον μυ (sub-glandular) :
Το ένθεμα τοποθετείται ανάμεσα στον αδένα και το μείζονα θωρακικό μυ. Επομένως στην πάνω του επιφάνεια, το ένθεμα εφάπτεται με τον αδένα και στην κάτω του επιφάνεια με τον μυ.
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα πάνω από το μείζονα θωρακικό μυ
Τα πλεονεκτήματα είναι:
1. Λιγότερος μετεγχειρητικός πόνος και ανάρρωση
2. Μειωμένος χρόνος χειρουργείου και
3. Μικρότερη πιθανότητα δημιουργίας αιματώματος
4. Περισσότερη κινητικότητα στους μαστούς
5. Σε πτωτικούς μαστούς, το ένθεμα πέφτει και αυτό, δηλαδή «ακολουθεί» το μαστό.
Κάτω από τον μυ (sub-muscular):
Το ένθεμα τοποθετείται ανάμεσα στο μείζονα θωρακικό μυ και το τοίχωμα του θώρακα. Επομένως στην πάνω του επιφάνεια το ένθεμα εφάπτεται με το μυ και στην κάτω του επιφάνεια με το θωρακικό τοίχωμα. Το ένθεμα συνήθως δεν καλύπτεται πλήρως από το μυ, αλλά τα άνω 2/3 του καλύπτονται από μυ και το κάτω 1/3 του από τον αδένα.
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάτω από τον μείζονα θωρακικό μυ
Τα πλεονεκτήματα είναι:
1. Πιο φυσικό σχήμα στο μαστό
2. Μειωμένη πιθανότητα, ειδικά σε αδύνατα άτομα, να διαγράφεται το ένθεμα
3. Μειωμένη πιθανότητα δημιουργίας κάψας
4. Μειωμένη πιθανότητα να υπάρχει ρυτίδωση στο ένθεμα
5. Μεγαλύτερη ευκρίνεια στην μαστογραφία
6. Μεγαλύτερη αντοχή στην πτώση
Τα πλεονεκτήματα της μιας μεθόδου είναι αντίστοιχα μειονεκτήματα της άλλης.
Η τοποθέτηση πάνω από το μείζονα θωρακικό μυ ενδείκνυται περισσότερο σε άτομα που έχουν αρκετό υποδόριο λίπος, ώστε να φαίνεται ομαλή η μετάβαση από το θωρακικό τοίχωμα στο ένθεμα. Δηλαδή να μη διαγράφεται το σχήμα του ενθέματος. Σε πολύ αδύνατα άτομα το αισθητικό αποτέλεσμα είναι πολύ πιο φυσικό με τοποθέτηση κάτω από τον μείζονα θωρακικό μυ.
Η τοποθέτηση πάνω από το μείζονα θωρακικό μυ, μπορεί να δώσει πιο έντονη προβολή στο μαστό (αν κάτι τέτοιο είναι επιθυμητό), σε σχέση με την τοποθέτηση κάτω από τον μυ. Αυτό κάποια άτομα το θεωρούν αισθητικά ωραίο, ενώ κάποια άλλα το θεωρούν αφύσικο.
Άλλες επιλογές
Ενώ οι βασικές επιλογές, όσον αφορά στο επίπεδο τοποθέτησης, είναι δύο, δηλαδή πάνω ή κάτω από το μείζονα θωρακικό, υπάρχουν και κάποιες άλλες επιλογές οι οποίες χρησιμοποιούνται λιγότερο. Αυτές μπορεί να αφορούν σε ειδικές περιπτώσεις γενικότερα.
Υπό την περιτονία του μυός (subfascial)
Δηλαδή το ένθεμα τοποθετείται ανάμεσα στην επιφάνεια του μυός, αλλά κάτω από την περιτονία (μεμβράνη) που το καλύπτει. Έχει περίπου τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της τοποθέτησης πάνω από το μείζονα θωρακικό μυ.
Διπλού επιπέδου (dual plane)
Αφορά κυρίως τις περιπτώσεις των πτωτικών μαστών, όταν δηλαδή υπάρχει ένας μικρός βαθμός πτώσης, που να μπορεί να διορθωθεί με αύξηση μόνο. Εάν βέβαια ο βαθμός πτώσης είναι μεγάλος η τεχνική αυτή από μόνη της δεν είναι ικανή να διορθώσει το πρόβλημα. Στην περίπτωση αυτή κατά βάση η τοποθέτηση είναι κάτω από το μείζονα θωρακικό, αλλά γίνεται και μία αποκόλληση πάνω από το μείζονα θωρακικό, η οποία όμως είναι περιορισμένη. Το ένθεμα στην περίπτωση αυτή τοποθετείται στο επίπεδο που βρίσκεται κάτω από το μείζονα θωρακικό. Η τεχνική αυτή είναι αρκετά πρωτοπόρα και βοηθάει ώστε σε μαστούς που έχουν μικρού βαθμού πτώση να μην χρειάζεται να γίνει ανόρθωση.
Πλήρης υπομυϊκή θήκη
Στην περίπτωση αυτή το ένθεμα μπαίνει κάτω όχι μόνο από το μείζονα θωρακικό μυ, αλλά και από τον ελάσσονα θωρακικό, τον πρόσθιο οδοντωτό και τον ορθό κοιλιακό. Παρ’ όλο που υπάρχει ένα μικρό τμήμα του ενθέματος στην κάτω έσω άκρη του, που δεν καλύπτεται από το μυ, ιδίως στα μεγάλα ενθέματα, η τεχνική αναφέρεται ως «πλήρης υπομυϊκή θήκη». Η πλήρης κάλυψη του ενθέματος βοηθάει στο να έχουμε λιγότερες πιθανότητες ρυτίδωσης, καθώς και καλύτερη στήριξη του ενθέματος. Η πιθανότητα να δημιουργηθεί κάψα είναι ακόμα μικρότερη, σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη επιλογή. Τα μειονεκτήματα της τοποθέτησης αυτής είναι ότι ο μαστός είναι αρκετά ακίνητος και ως προς το σχήμα έχει λιγότερη προβολή. Αργεί αρκετά να πάρει το τελικό σχήμα και να φαίνεται πιο φυσικός. Για τους λόγους αυτούς η τοποθέτηση αυτή συνιστάται περισσότερο σε αποκατάσταση μετά από μαστεκτομή και έχει μικρότερη χρήση σε απλή αυξητική μαστών.