Σημείο πρόσβασης
Στην αυξητική μαστών η πρόσβαση, προκειμένου να τοποθετηθεί το ένθεμα στη θέση που πρέπει, προϋποθέτει κάποια τομή. Η τομή αυτή θα αφήσει κάποιο σημάδι, το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα έντονο, με το πέρασμα του χρόνου βελτιώνεται και τελικά η όψη του δεν δημιουργεί ενόχληση. Η οδός πρόσβασης έχει να κάνει κυρίως με τη θέση που θα έχει αυτό το σημάδι.
Υπάρχουν λοιπόν τέσσερις οδοί πρόσβασης μέχρι σήμερα, εκ των οποίων οι δύο είναι αυτές που χρησιμοποιούνται στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων.
Αυτές είναι κατά σειρά συχνότητας οι εξής:
1. Υπομάστιος πτυχή, δηλαδή το σημείο εκείνο στο οποίο διπλώνει ο μαστός.
2. Θηλή, στο όριο μεταξύ της άλω και του δέρματος, δηλαδή του σκουρόχρωμου μέρους της θηλής και του δέματος.
3. Η μασχάλη, δηλαδή στο σημείο που κάνει πτυχή η μασχάλη, λίγο προς τα εμπρός και
4. Ο ομφαλός, δηλαδή τοποθέτηση μέσω του ομφαλού ενδοσκοπικά.
Η κάθε επιλογή έχει θετικά και αρνητικά.
Υπομάστιος πτυχή
Είναι σημαντικό ο γιατρός να υπολογίσει σωστά το σημείο που θα γίνει η τομή με βάση όχι την υπάρχουσα υπομάστιο, αλλά τη μελλοντική. Κατά αυτόν τον τρόπο, το σημάδι της τομής θα βρίσκεται στην νέα υπομάστιο. Σε περίπτωση που δεν είναι ακριβώς πάνω στην υπομάστιο είναι προτιμότερο να βρίσκεται πιο πάνω από την υπομάστιο παρά πιο κάτω. Το μήκος της τομής θα είναι τέσσερα έως πέντε εκατοστά και εξαρτάται από το είδος και το μέγεθος του ενθέματος. Το πλάτος της ουλής συνήθως είναι πολύ μικρό, αλλά αυτό εξαρτάται από την επούλωση κάθε οργανισμού.
Θετικό στην πρόσβαση από την υπομάστιο είναι ότι
• Είναι μία φυσιολογική πτυχή του μαστού
• Καλύπτεται από το στηθόδεσμο
• Υπάρχει μία πολύ καλή ορατότητα για τον χειρουργό κατά τη διάρκεια της επέμβασης (που σημαίνει μικρότερη πιθανότητα επιπλοκών).
Θηλή
Η περιθηλέα τομή γίνεται ακριβώς στο όριο μεταξύ του σκουρόχρωμου δέρματος που βρίσκεται γύρω από την θηλή (άλως) και του κανονικού ανοιχτόχρωμου δέρματος. Ο λόγος, που γίνεται στο σημείο αυτό η τομή, είναι γιατί κάνει πολύ καλή επούλωση και το σημάδι που απομένει είναι δυσδιάκριτο. Στην πρόσβαση από θηλή, η αισθητικότητα της θηλής συνήθως δεν επηρεάζεται και οι πιθανότητες να επηρεαστεί είναι αρκετά μικρές, εξίσου με οποιαδήποτε άλλη πρόσβαση. Ο πλαστικός χειρουργός πρέπει να φροντίσει να μην καταστραφούν οι γαλακτοφόροι αδένες, έτσι ώστε να μην επηρεαστεί ο θηλασμός.
Στην περίπτωση πρόσβασης από θηλή τα πλεονεκτήματα είναι ότι:
• Το σημάδι φαίνεται ελάχιστα λόγω της καλής επούλωσης του δέρματος της θηλής
• Η ορατότητα κατά τη διάρκεια του χειρουργείου είναι αρκετά καλή
• Είναι ένα σημείο το οποίο καλύπτεται από το στηθόδεσμο
Τα μειονεκτήματα είναι ότι προκειμένου να γίνει η πρόσβαση από θηλή:
• η διάμετρος της θηλής πρέπει να είναι τουλάχιστον 4 εκατοστά, καθώς και ότι
• αρκετές γυναίκες για ψυχολογικούς και μόνο λόγους, χωρίς ουσιαστική βάση, έχουν άρνηση στο να γίνεται οποιαδήποτε διαδικασία πάνω στη θηλή τους.
Μασχάλη
Σε αυτήν την πρόσβαση η τομή γίνεται στην πτυχή της μασχάλης και μέσω ενός τούνελ ο γιατρός δημιουργεί τη θήκη του ενθέματος πάνω ή κάτω από το μυ. Η θήκη διαμορφώνεται με χρήση ενδοσκοπίου διότι η ορατότητα δεν είναι μεγάλη. Υπάρχει η πιθανότητα να χρειαστεί δεύτερη οδός πρόσβασης σε περίπτωση διορθωτικών επεμβάσεων, οι οποίες είναι δύσκολο να γίνουν από τη μασχάλη.
Όσον αφορά την πρόσβαση από μασχάλη το πλεονέκτημα είναι ότι δεν υπάρχει κανένα σημάδι πάνω στο μαστό.
Τα μειονεκτήματα είναι ότι
• είναι ένα σημείο που δεν καλύπτεται από τον στηθόδεσμο και σε θέση ανάτασης των χεριών φαίνεται
• κατά τη διάρκεια της επέμβασης η ορατότητα είναι περιορισμένη κι επίσης
• πρέπει να αναφέρουμε μία διχογνωμία μεταξύ των γιατρών όσον αφορά το ότι στην περιοχή υπάρχουν λεμφαδένες. Εάν με τον τρόπο αυτό διακόπτεται η πορεία των λεμφαγγείων, αυτό πιθανόν να έχει κάποιες συνέπειες στο μέλλον σε μία οποιαδήποτε ενδεχόμενη κακοήθεια του μαστού, παρότι ως γνωστό αυτή δεν οφείλεται στη χρήση των ενθεμάτων.
Ομφαλός
Η πρόσβαση από τον ομφαλό προϋποθέτει ενθέματα φυσιολογικού ορού και όχι σιλικόνης.
Έχει το πλεονέκτημα ότι δεν υπάρχει καμία τομή σε εμφανές σημείο.
Έχει τα μειονεκτήματα
• της περιορισμένης ορατότητας,
• της αύξησης του χρόνου του χειρουργείου,
• της μεγαλύτερης πιθανότητας επιπλοκών και εν γένει
• της μεγαλύτερης δυσκολίας κατά τη διάρκεια της επέμβασης.